Ο Αµφιλεγόµενος Πατέρας µου...

Ναι, υπήρχε ένας Έλληνας που είχε την άνεση να είναι συνομιλητής του Χίτλερ, να ανοίγει φιλοσοφικές συζητήσεις με τον περίφημο ναύαρχο φον Κανάρη, να είναι ο αγαπητός της οικογένειας Ζίμενς, φίλος με διάφορους Γερμανούς αριστοκράτες και διπλωμάτες, καθώς και με αξιωματούχους του ναζιστικού καθεστώτος. Ταυτόχρονα να είναι συνομιλητής με τους στρατηγούς Μεταξά και Πλαστήρα ή να μοιράζει τις ώρες του με τον Μανιαδάκη και τον πατέρα Δημήτριο (Μπάλφουρ). Να είναι στα χρόνια της Κατοχής φίλος του Πάγκαλου και του Γονατά, του Ζέρβα, του Δημήτρη Γληνού και του Σοφιανόπουλου. Να τα έχει καλά με τους Γερμανούς, να προσπαθεί με επιμονή να δημιουργηθούν στην Ελλάδα τα Τάγματα Ασφαλείας και ταυτόχρονα να σώζει κομουνιστές και Εβραίους. Αυτός ήταν ο πατέρας μου κι εδώ σ' αυτό το βιβλίο έγραψα μερικές από τις περιπέτειές του, πολιτικές, επιχειρηματικές και -γιατί όχι;- κάποιες ερωτικές...

"Το απόγευμα, μετά τη συνάντησή του με τον Μεταξά, κάθισε αναπαυτικά στο σαλόνι του σπιτιού του και βυθίστηκε σε σκέψεις. Ποια ήταν τελικά τα ακριβή του σχέδια για το τι θα έκανε στην Ελλάδα;... Αναρωτήθηκε τι ακριβώς ήθελε και τι περίμενε από τον εαυτό του να πετύχει... Ενδιαφερόταν για δημόσια προβολή; Όχι, ποσώς. Προτιμούσε τους χαμηλούς τόνους και το παρασκήνιο. Ενδιαφερόταν για ανάμειξη στην πολιτική; Καθόλου... Γιατί ήθελε λοιπόν να θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό του στην Ελλάδα τις τηλεπικοινωνίες και το νέο μέσο της ραδιοφωνίας; Για να διαθέτει δύναμη και επιρροή".