Κατά το διάστημα της πολυετούς συνεργασίας των δύο κομμάτων (1943-1974), το ΚΚΕ προασπιζόταν τα κομμουνιστικά ιδεολογικά όρια της κοινής προλεταριακής επανάστασης και σκέψης, ενώ το ΚΚ Αλβανίας, ως κόμμα εξουσίας, υπεράσπιζε πρωτίστως τα εδαφικά όρια της πατρίδας του. Αυτή ήταν η ειδοποιός διαφορά τους- διαφορά που διαμόρφωνε μία ετεροβαρή σχέση, την οποία αντιλαμβάνονταν οι έλληνες κομμουνιστές, τη βίωναν μαρτυρικά, αλλά δεν μπορούσαν να την εξισορροπήσουν.
Τα ιδεολογικά συμφέροντα του Νίκου Ζαχαριάδη και του Ενβέρ Χότζα συνέπιπταν, όχι όμως και τα εθνικά. Αυτό το οξύμωρο τερατώδες συνεργατικό σχήμα παρήγαγε συνωμοσία, επιβουλή και υποχθόνιες κινήσεις, ασχήμιες που η ιδεολογική ταύτιση δεν μπορούσε να απαλείψει. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)