"Από εκείνη την εποχή, όταν όλοι μας γράφαμε ερωτικά κομμάτια για ένα δολάριο τη σελίδα, κατάλαβα ότι αιώνες τώρα είχαμε ένα και μόνο μοντέλο για αυτό το είδος λογοτεχνίας: το αντρικό γράψιμο. Είχα ήδη συνειδητοποιήσει τη διαφορά ανάμεσα στην αντρική και τη γυναικεία συμπεριφορά της σεξουαλικής πείρας. Ήξερα ότι υπήρχε μια απέραντη διαφορά ανάμεσα στη σαφήνεια του Χένρι Μίλερ και στα δικά μου διφορούμενα: ανάμεσα στη δική του χιουμοριστική, γεμάτη οίστρο ακολασίας άποψη για το σεξ και στις δικές μου ποιητικές περιγραφές ερωτικών δεσμών στα αδημοσίευτα κομμάτια του "Ημερολογίου". [...]

Οι γυναίκες, σκεφτόμουν, είναι περισσότερο ικανές να ενώνουν το σεξ με το συναίσθημα, με τον έρωτα, και να ανήκουν μάλλον σε ένα μόνο άντρα παρά να είναι ασύδοτες. Αυτό το κατάλαβα καλύτερα όταν έγραφα τα μυθιστορήματα και το "Ημερολόγιο" και το είδα ακόμα πιο καθαρά όταν άρχισα να διδάσκω. Όσο κι αν η στάση όμως της γυναίκας απέναντι στο σεξ είναι διαφορετική από του άντρα, δεν είχαμε μάθει ακόμα πώς να την περιγράφουμε.

Εδώ, στα "Ερωτικά" έγραψα για ψυχαγωγία κάτω από την πίεση ενός πελάτη (σ.σ. του συλλέκτη-εντολοδόχου τους), που μου ζητούσε "να παρατήσω την ποίηση". Πίστευα ότι το ύφος μου προερχόταν από διαβάσματα έργων των αντρών. Γι' αυτό το λόγο, από καιρό νόμιζα ότι συμβιβάστηκα με το γυναικείο μου εαυτό. Έβαλα τα "Ερωτικά" στην άκρη. Διαβάζοντάς τα ξανά πολλά χρόνια αργότερα, βλέπω ότι η προσωπική μου φωνή δεν είχε απόλυτα καταπιεστεί. Σε πολλά μέρη χρησιμοποιούσα ενστικτωδώς γυναικεία γλώσσα, βλέποντας τη σεξουαλική εμπειρία από γυναικεία άποψη. Τελικά αποφάσισα να επιτρέψω τη δημοσίευση των "Ερωτικών" μια και δείχνουν τις αρχικές προσπάθειες μιας γυναίκας σε έναν κόσμο ο οποίος είναι ιδιοκτησία των αντρών.

Αν εκδοθεί ποτέ το "Ημερολόγιο" χωρίς περικοπές, αυτή η γυναικεία άποψη θα καθιερωθεί ακόμα πιο καθαρά. Θα δείξει ότι οι γυναίκες (και εγώ, στο "Ημερολόγιο"), δεν ξεχωρίζουμε ποτέ το σεξ από το αίσθημα, από τον έρωτα για ολόκληρο τον άντρα".

Αναΐς Νιν
Λος Άντζελες, Σεπτέμβριος 1976

Καμία γυναίκα συγγραφέας μέχρι σήμερα δεν εξερεύνησε και δεν ύμνησε τη σεξουαλικότητα και τον αισθησιασμό τόσο άμεσα, τόσο αυθόρμητα.

Με ρίζες στην ευρωπαϊκή παράδοση τεσσάρων χιλιάδων χρόνων ερωτικής λογοτεχνίας -από τη Σαπφώ και τον Λουκιανό μέχρι τον Σαντ και τον Ντ. Χ. Λόρενς- η Αναΐς Νιν ανύψωσε την πενιχρή αμερικανική παράδοση του είδους δημιουργώντας ταυτόχρονα μια γυναικεία διάλεκτο συμβόλων (αλλά και ρεαλισμού) για τον έρωτα και τον ερωτισμό.

Τα "Ερωτικά" περιλαμβάνουν δύο κορυφαία έργα της Νιν, τις συλλογές διηγημάτων "Τρίγωνο της Αφροδίτης" και "Μικρά πουλιά", γραμμένα το 1940.