Διαφερόντως γόνιμος ως χώρα ιστορική αποδεικνύεται η Πελοπόννησος, καθ' ους χρόνους οι εκ της γαλλικής Καμπανίας και Βουργουνδίας ορμηθέντες ευπατρίδαι, κατακτήσαντες το πλείστον μέρος αυτής, ίδρυσαν το "πριγκιπάτον του Μορέως", το οποίον δια την συνετήν συγκρότησίν του απέβη το αξιολογώτατον εκ των ιδρυθέντων εν ελληνικαίς χώραις φραγκικών κρατών μετά την κατακερμάτισιν της βυζαντινής αυτοκρατορίας, την επελθούσαν εκ της δ' σταυροφορικής εκστρατείας. Πρέπει δε να θεωρηθή το πριγκιπατον τούτο άξιον πάσης σπουδής εν τη ερεύνη της μεσοχρονίου ημών ιστορίας όχι μόνον δια την πολιτικήν αυτού ακμήν, αλλά και διότι, -μάλιστα δε δια τούτο, - η όλη δημοσία και αστική διοργάνωσίς του, η οποία εις εξαίρετον ανήλθεν ανάπτυξιν, δεν παρέμεινεν εντελώς ξένη προς τον εγχώριον και τον επίσημον βυζαντινόν βίον. Αμεσωτέραν δε, μάλλον δ' ειπείν κεφαλαιώδη σημασίαν κέκτηνται δια τους πελοποννησιολόγους οι χρόνοι ούτοι της φραγκικής κατακτήσεως υπό έποψιν τοπογραφικήν και γεωγραφικήν. Ερημούμεναι πόλεις κατοικίζονται πάλιν, νέαι πόλεις και κάστρα κτίζονται, και η γεωγραφική καθόλου άνθησις αύτη του φεουδικού Μορέως καθιστάνει τούτον φαεινόν λαμπτήρα, ένθεν μεν καταυγάζοντα το γεωγραφικόν σκότος της αρχαιοτέρας βυζαντινής Πελοποννήσου, ένθεν δε διαφωτίζοντα το σημερινόν καθεστώς της χερσονήσου.
Η σπουδαιότης δε της φραγκοβυζαντινής Πελοποννήσου εξαίρεται και κατά τούτο μάλιστα, ότι περισώζεται η μνήμη της φεουδαλικής μεταρρυθμίσεως της κατακτηθείσης χώρας ως χρονικόν εκ των περιεργοτάτων και γραφικωτάτων του ευμοιρούντος εις παράδοξα αφηγήματα μεσαίωνος, το οποίον κατά μοναδικήν συγκυρίαν εγράφη εις πλείονας παραλλαγάς και δη και αλλογλώσσους λέγω το Χρονικόν του Μορέως. Τούτο δε το πολύτιμον μεσαιωνικόν ημών φιλολογικόν και ιστορικόν άμα μνημείον έχει ως υποκείμενον η προκειμένη έρευνα, εν τη οποία πρώτον μεν κάμνω αδρομερώς λόγον περί του πριγκιπάτου της Αχαΐας, έπειτα δ' εξετάζω αυτό τούτο το χρονικόν και πάντα τα εις αυτό αναφερόμενα ζητήματα της συγκριτικής φιλολογίας ομιλώ περί πάσης μέχρι τούδε γενομένης περί αυτό εργασίας, περί όλων των παραλλαγών αυτού, περί της συστάσεως και σχέσεως αυτών προς αλλήλας και περί της αρχικής πηγής απασών, του πρωτοτύπου Χρονικού του Μορέως.