Οι λαοί των Βαλκανίων, Χριστιανοί Ορθόδοξοι στην πλειονότητά τους, έμειναν πέντε αιώνες κάτω απ' τον τουρκικό ζυγό. Τον 19ο αιώνα, ύστερα από αιματηρούς αγώνες που εξαφάνισαν σχεδόν το μισό τους πληθυσμό, οργανώθηκαν σε εθνικά κράτη. Το πρώτο τέταρτο του 20ού αιώνα απελευθέρωσαν σχεδόν όλα τα υπόλοιπα εδάφη τους, και τα κράτη αυτά απέκτησαν μια μορφή που φαινόταν οριστική. Η πολυδιάστατη πραγματικότητά τους και οι αντιφάσεις των Ευρωπαϊκών συμφερόντων ονομάστηκαν "Βαλκανιοποίηση". Από τότε ο όρος αυτός έγινε συνώνυμος της πλοκής και της ίντριγκας.
Ύστερα από μεγάλες θυσίες κατά τον Πρώτο και Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ένα Status quo μεταξύ Δυτικών Συμμάχων και Σοβιετικής Ένωσης διατήρησε τα σύνορά τους μέχρι την αυτοκατάργηση του Σοβιετικού Συστήματος. Η μονοκρατορική πολιτική των ΗΠΑ απεφάσισε μια νέα βαλκανιοποίηση των κρατών της Χερσονήσου με την απλή εφαρμογή του "διαίρει και βασίλευε" και με την καταδίκη των "υπευθύνων", δηλαδή των Σέρβων. Το βιβλίο "Βαλκάνια 1945-1960, η κατάληψη της εξουσίας" του γνωστού συγγραφέα Δημήτρη Άναλι ερευνά τη μεταπολεμική περίοδο που έδωσε στα Βαλκανικά κράτη την τελευταία τους μορφή, πριν από τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας στα τέλη του 20ού αιώνα. Η παρούσα έκδοση αποτελείται από ιστορικο-οικονομικά στοιχεία, στατιστικές και από ευρετήριο.