Η αποκάλυψη των ασύλητων, πλουσιότατων σε κτερίσματα από χρυσό, αργυρό, χαλκό, σίδηρο, ελεφαντόδοντο, αλάβαστρο, γυαλί και πηλό κιβωτιόσχημων τάφων του Δερβενίου το 1962 αποτέλεσε σημαντικό αρχαιολογικό γεγονός για τη Μακεδονία, το δεύτερο αμέσως μετά τον εντοπισμό της Πέλλας από τον τότε Έφορο Αρχαιοτήτων Φ. Πέτσα το 1957 και τη συστηματική της έρευνα πρώτα από τους Φ. Πέτσα και Χ. Μακαρόνα και στη συνέχεια από την αδικοχαμένη Μ. Σιγανίδου, τους συνεργάτες και τους διαδόχους της [Μακεδονικά 7 (1967), Χρονικά 1951/65, 306, αρ. 101 και υποσημ. 5-8, όπου και η παλιότερη βιβλιογραφία. Δ. Παπακωνσταντίνου-Διαμαντούρου, Πέλλα Ι. Ιστορική επισκόπηση και μαρτυρίαι, Αθήναι 1971. Ph. Petsas, Pella. Alexander the Great's Capital, Θεσσαλονίκη 1978. Ι. Τουράτσογλου, Μεταλεξάνδρεια Πέλλα, ΑΔ 30 (1975): Μελέται, 165-184. Για τις πρόσφατες έρευνες Μ. Σιγανίδου: ΠΑΕ 1981, 58-68 και ΠΑΕ 1984, 75-94. Η ίδια, Το ανακτορικό συγκρότημα της Πέλλας, ΑΕΜΘ 1 (1987), 119-124. Η ίδια, Το μνημειακό πρόπυλο του ανακτόρου της Πέλλας. ΑΕΜΘ 3 (1989), 59-63. Η ίδια, Πολεοδομικά προβλήματα της Πέλλας, στο Πόλις και χώρα στην αρχαία Μακεδονία και Θράκη, Θεσσαλονίκη 1990, 167-172. Μ. Λιλιμπάκη-Ακαμάτη, Ανασκαφική έρευνα στην περιοχή του καναλιού της Πέλλας κατά την περίοδο 1988-1991, ΑΕΜΘ 5 (1991), 83-90]. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)