Την τελευταία δεκαετία συντελέστηκε μια σοβαρή αλλαγή στην ελληνική ιστοριογραφία. Πέρα από την ανανέωση της θεματολογίας και των αναλυτικών-ερευνητικών εργαλείων της, που σε κάποιο βαθμό είχαν ανανεωθεί ήδη από την προηγούμενη δεκαετία, η ελληνική ιστοριογραφία προσάρτησε οριστικά στο γνωστικό της χώρο μια νέα ιστορική περίοδο: τη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Αν και δεν απουσίαζαν ολότελα από την ελληνική βιβλιογραφία οι μελέτες για το μετεπαναστατικό 19ο αιώνα και για τις πρώτες δεκαετίες του 20ού, δε συγκροτούσαν ωστόσο ένα συνεκτικό πεδίο γνώσεων και προβληματισμού που θα έδινε στην ιστορική αυτή περίοδο το θεσμικό και ακαδημαϊκό status που ήταν απαραίτητο για την παραπέρα ιστοριογραφική διεύρυνσή της. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)