Η έννοια του πεδίου είναι ένας από τους όρους της κατασκευασμένης σχέσης των δύο τρόπων ύπαρξης του κοινωνικού, δηλαδή της έξεως και του πεδίου, ή αν, θέλουμε, της "ιστορίας που έγινε σώμα και της ιστορίας που έγινε πράγμα". Η σχέση αυτή, υποκαθιστώντας την αφελή σχέση ανθρώπου και κοινωνίας, είναι στην αρχή της θεωρίας της υποκειμενικότητας που προτείνει ο Pierre Bourdieu, η οποία βοήθησε αποφασιστικά την κοινωνική επιστήμη να υπερβεί τις διάφορες αντιθέσεις που διαιρούν πραγματικά το κοινωνιολογικό πεδίο, όπως η αντίθεση μεταξύ μακρο-κοινωνιολογίας ή μεταξύ δομισμού και ορισμένων μορφών φαινομενολογίας.
Τα τρία κείμενα που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το βιβλίο έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την ενεργοποίηση μιας από τις θεμελιώδεις έννοιες του έργου του, αυτή του πεδίου. Με την έννοια του πεδίου αποθεμελιώνεται η κενή έννοια της "κοινωνίας". Στις διαφοροποιημένες κοινωνίες, ο κοινωνικός κόσμος συγκροτείται από το σύνολο αυτών των σχετικά αυτόνομων κοινωνικών μικρόκοσμων, των πεδίων, χώροι αντικειμενικών σχέσεων που έχουν μια ιδιαίτερη λογική και αναγκαιότητα και δεν ανάγονται σε αυτές που διέπουν τα άλλα πεδία.
Η χρησιμοποίηση της έννοιας του πεδίου απαιτεί μια μετατροπή ολόκληρης της συνηθισμένης θεώρησης του κοινωνικού κόσμου, η οποία αναφέρεται μόνο στα ορατά πράγματα, δηλαδή στον άνθρωπο και στην ομάδα.