Το συνταγματικό δίκαιο είναι μια μορφή πολιτικής που επιχειρεί να συγκαλυφθεί και να νομιμοποιηθεί ως δίκαιο, δηλαδή ως όριο της πολιτικής.
Οι μελέτες του παρόντος τόμου θεμελιώνουν αυτήν τη θέση με αφορμή συγκεκριμένα ζητήματα ελληνικού και συγκριτικού συνταγματικού δικαίου: μέθοδοι και σκοποί ερμηνείας του συνταγματικού δικαίου, πολίτης και πολιτικά δικαιώματα, έθνη, μειονότητες και κοσμοπολιτισμός, θρησκευτική ελευθερία και ισότητα, διαμόρφωση του συνταγματισμού μετά την ελληνική επανάσταση του 1821 και τη ρωσική του 1917. Μεθοδολογική αφετηρία αποτελεί ο διαχωρισμός της νομικής ερμηνείας από την κριτική μέθοδο ανάλυσης του νομικού συστήματος. Αν η κάθε μέθοδος εφαρμοσθεί με συνέπεια στο πεδίο της, μπορούμε να κατανοήσουμε καλύτερα τις πολιτικές προϋποθέσεις και συνέπειες του δικαίου, δηλαδή να δείξουμε με ποιους τρόπους το συνταγματικό δίκαιο λειτουργεί ως δίκαιο της πολιτικής.