Μετά την επίσημη αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης από την Κυβέρνηση και τη Βουλή στις 23.8.82 και την κυβερνητική απόφαση για τον ελεύθερο επαναπατρισμό των πολιτικών προσφύγων αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης το θέμα της Μακρονήσου αποχτάει ιδιαίτερη επικαιρότητα και μεγαλύτερο ενδιαφέρον για ολόκληρο τον ελληνικό λαό. Γιατί στη Μακρόνησο συγκεντρώθηκαν κι υποβλήθηκαν σε αφάνταστα βασανιστήρια όλοι οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης, όσοι γλύτωσαν από τις συμμορίες των παρακρατικών και τα κρατικά εκτελεστικά αποσπάσματα και δεν κλείστηκαν σε άλλα στρατόπεδα και φυλακές σαν κατάδικοι. Γράφηκαν πολλά ως στα τώρα για τη Μακρόνησο και δόθηκαν συγκλονιστικές μαρτυρίες για τα πρωτοφανή σε έκταση και βαρβαρότητα όργια που έγιναν σ αυτή. Αναφέρθηκαν με λεπτομέρειες ανατριχιαστικά σε σκληρότητα και αιμοβορία περιστατικά - ατομικά και ομαδικά, αλλά και περιπτώσεις άφταστου ηρωισμού και ακατάβλητης ψυχικής και σωματικής αντίστασης. Είναι αδύνατο να περιγραφούν και να αποδοθούν ζωντανά και με ιστορική ακρίβεια όλα όσα έγιναν στο κολασμένο αυτό νησί. Και οι πιο καλές περιγραφές και μαρτυρίες μόνο μια αμυδρή εικόνα μπορεί να δώσουν. Είναι εξαιρετικά δύσκολη η πιστή απόδοση των γεγονότων, ξεπερνάει τις δυνατότητες και της πιο γερής πέννας και κείνων ακόμα που έζησαν τα γεγονότα και έχουν προσωπική αντίληψη και εμπειρία, πράματα που τα θεωρώ απαραίτητα για μια τέτοια δουλειά.