Κρίση των ιδεολογιών, κρίση των κομμάτων, ξέφρενος ατομικισμός. Αυτός είναι -ως γνωστόν- ο χώρος στον οποίο κινούμαστε μια ρευστή κοινωνία όπου δεν είναι πάντα εύκολο να βρεθεί ένα πολικό αστέρι (παρόλο που είναι εύκολο να βρεθούν πλήθος αστέρια κι αστεράκια).
Εδώ βρίσκουμε τα πιο οικεία πρόσωπα αυτής της κοινωνίας: τα προσωπεία της πολιτικής, τις εμμονές των ΜΜΕ για ακροαματικότητες που όλα (ή σχεδόν όλα) δείχνουν να συμμερίζονται, τη συμβίωση με τα κινητά μας τηλέφωνα, την αγένεια. Και φυσικά, πολλά άλλα που ο Ουμπέρτο Έκο αφηγούνταν τακτικά στη στήλη του "La bustina di Minverva".
Είναι μια κοινωνία, η ρευστή κοινωνία, όπου μερικές φορές το μη νόημα φαίνεται να κατατροπώνει τη λογική, με ανεπανάληπτα βεβαίως κωμικά αποτελέσματα, αλλά με συνέπειες όχι ιδιαίτερα καθησυχαστικές. Σύγχυση, αποσύνδεση, κατακλυσμός από έξεις που συχνά αποτελούν απλώς κοινούς τόπους.
«Πάπε Σατάν, πάπε Σατάν αλέπε» έλεγε στην 7η ωδή της Κόλασης, από τη Θεία Κωμωδία, ο Δάντης Αλιγκέρι ανάμεσα στον θαυμασμό, στον πόνο, στην οργή, στην απειλή και ίσως στην ειρωνεία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Σε αυτά τα χρονογραφήματα, τελευταίο δείγμα του έργου του Έκο, συγκλίνουν με μοναδικό τρόπο όλες οι ιδιότητες του: του ακαδημαϊκού μελετητή, του φιλοσόφου και του λογοτέχνη. Στοχασμοί με φιλοσοφικό ή θρησκευτικό περιεχόμενο, σκέψεις για τον θάνατο, το μίσος, την αγάπη, τη λογοτεχνία, την παιδεία ή την ηλιθιότητα και την τρέλα, ξεπηδούν με οποιαδήποτε αφορμή και μας χαρίζουν σύντομες, διεισδυτικές αναλύσεις, απολαυστικά ταξίδια στον χρόνο και τον χώρο και αμέτρητες παραπομπές που οφείλονται στην αστείρευτη ευρυμάθεια του Ιταλού δασκάλου. (Βαγγέλης Γραμματικόπουλος, bookpress.gr, 11/5/2017)
Περιεχόμενα