[...] Η γεωργία υπήρξε πηγή βιοπορισμού και πλουτισμού των αρχαίων κοινωνιών ασυγκρίτως μεγαλειτέρα πάσης άλλης, οι δε εκ ταύτης φόροι και δασμοί απετέλουν την ευρυτέραν και παγιωτέραν βάσιν, επί της οποίας εστηρίζοντο τα οικονομικά των αρχαιοτέρων πολιτειών, επομένως η στρατιωτική αυτών ισχύς και η ασφάλεια. Την προέχουσαν ταύτην θέσιν κατείχεν η Γεωργία, διότι το εμπόριον, η βιομηχανία, η συγκοινωνία, η ασφάλεια του ατόμου, το κεφάλαιον και η τραπεζική πίστις, ευρίσκοντο κατά τους αρχαιοτέρους χρόνους εις νηπιώδη κατάστασιν, εν συγκρίσει, προς την νυν τεραστίαν αυτών ανάπτυξιν. Άνευ όθεν ακριβεστέρας γνώσεως της τύχης των γεωργών και της γεωκτησίας είναι αδύνατος η πλήρης κατανόησης της ηθικής και υλικής υποστάσεως λαού τίνος και των παραγόντων το μεγαλείον, ή την κατάπτωσιν αυτού βαθυτέρων αιτίων. [...]