Η ακόλουθη εργασία δεν είναι καθόλου καρπός κάποιας "εσωτερικής παρόρμησης". Αντίθετα. Όταν, ξαφνικά, πριν από τρία χρόνια, ο κύριος Ντίρινγκ, ως μύστης αλλά και μεταρρυθμιστής του σοσιαλισμού, αποτέλεσε πρόκληση στην εποχή του, φίλοι μου στη Γερμανία με πίεσαν επανειλημμένα με την επιθυμία τους να κάνω μια κριτική θεώρηση αυτής της νέας σοσιαλιστικής θεωρίας στο κεντρικό όργανο του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, που ήταν τότε η εφημερίδα "Φόλκσταατ" ("Volksstaat", "Λαϊκό κράτος"). Το θεωρούσαν εντελώς απαραίτητο για να μη δοθεί στο ακόμα τόσο νέο και μόλις οριστικά ενωμένο κόμμα εκ νέου η ευκαιρία μιας σεχταριστικής διάσπασης και σύγχυσης. Ήταν καλύτερα από μένα σε θέση να κρίνουν τις συνθήκες στη Γερμανία. Άρα, λοιπόν, ήμουν υποχρεωμένος να τους πιστέψω. Πέρα απ αυτό, διαφάνηκε ότι το νεοπροσηλυτισμένο υποδέχτηκε μερίδα του σοσιαλιστικού Τύπου με μια θέρμη, η οποία αφορούσε μεν μονάχα την καλή βούληση του κυρίου Ντίρινγκ, αλλά, ταυτόχρονα, άφηνε επίσης να φανεί η καλή βούληση εκείνης της μερίδας του κομματικού Τύπου να δεχτεί και το ντιρινγκικό δίδαγμα ανεξέταστο, για λογαριασμό αυτής ακριβώς της ντιρινγκικής καλής βούλησης. Ήδη βρέθηκαν οι άνθρωποι που ετοιμάζονταν να διαδώσουν σε εκλαϊκευμένη μορφή αυτό το δίδαγμα στους εργάτες. Και, τέλος, ο κύριος Ντίρινγκ, μαζί με τη μικρή αιρετική φυλή του, ενεργοποίησε όλα τα τεχνάσματα της διαφήμισης και της ραδιουργίας για να αναγκάσει τη Φόλκσταατ να πάρει καθοριστική θέση απέναντι στη νέα διδασκαλία, που εμφανίστηκε με τέτοιες τεράστιες αξιώσεις. [...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)