[...] Το βιβλίο αυτό δεν είναι αυτοβιογραφία. Είναι ένα αφηγηματικό κείμενο λαϊκής εργατικής λογοτεχνίας, βασισμένο σε αυτοβιογραφικά στοιχεία. Η αξία που έχει, ως τεκμήριο του κόσμου των ρεμπέτηδων και του τραγουδιού τους, βρίσκεται κυρίως σε ό,τι έμμεσα συνάγεται γι αυτά από το περιεχόμενο και τον τρόπο της διήγησης. Προσπάθεια τεκμηρίωσης των λεγομένων δεν έγινε ούτε από μένα, ούτε και τη ζήτησα ποτέ από τον Γιώργη. Η δουλειά αυτή ανήκει σε άλλους. Σε μένα ανήκει η χαρά του γραμματικού. Και οι ευθύνες του. Όσα έχω να πω ακόμα εγώ, τα έβαλα στο τέλος του βιβλίου. Τώρα είναι η ώρα του Γιώργη Μουφλουζέλη να μας πει τις ιστορίες του. Έχουμε αργήσει κιόλας. [...] (Φώτης Μεσθεναίος)