Το μυθιστόρημα μας "ΟΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΑΡΓΟΝΑΥΤΕΣ", που έχω την τιμή να διαβάζεις, δεν στηρίχτηκε σε φαντασιώσεις. Είναι μια σύνδεση αληθινών γεγονότων που πήρε τη μορφή μυθιστορήματος για να γίνει, ακριβώς, πιο ζωντανή!
Η συγγραφική φαντασία δούλεψε κύρια μόνον στην αρχιτεκτονική δομή του έργου με τις τρεις οικογένειες. Όλοι οι γεωγραφικοί όροι, οι διαδρομές και τα τοπωνύμια είναι πραγματικά, όπως και τα περισσότερα γεγονότα, με ελάχιστες παραλλαγές που επέβαλε η μυθιστορηματική διαδρομή. Τα περισσότερα πρόσωπα υπήρξαν, ακόμα και τα ονόματα, εκτός μερικών περιπτώσεων που διαφοροποιήθηκαν. Τα ιστορικά γεγονότα και η χρονολογική διαδρομή τηρήθηκαν με απόλυτη ιστορική αλήθεια και σειρά.
Η πλοκή του έργου στηρίχτηκε σε αληθινά ιστορικά γεγονότα κύρια της Ποντιακής και μερικώς της Μικρασιατικής τραγωδίας, σύμφωνα με επίσημες ιστορικές πηγές.
Μεγάλη μου επιθυμία ήταν ν' αναφερθώ σε περισσότερες ιστορικές λεπτομέρειες και περιστατικά, αλλά η έκταση του έργου δεν το επέτρεψε.
Προσπάθησα να αποδώσω απόλυτα ζωντανές τις εικόνες των γεγονότων, αυτές τις εικόνες που έκαναν τον μεγάλο συγγραφέα Ερνέστο Χεμινγουέϊ, που νεαρός τότε δημοσιογράφος και απεσταλμένος της καναδικής εφημερίδας "ΤΟΡΟΝΤΟ ΣΤΑΡ", τα παρακολούθησε από πολύ κοντά, να δακρύζει και να χαρακτηρίζει τις φάλαγγες των εκτοπισμένων Ελλήνων αιχμαλώτων και των προσφύγων "Λιτανείες της ντροπής" και ν' αναρωτηθεί: "Τι νόημα έχει να είσαι συγγραφέας όταν γίνονται στον κόσμο τέτοια πράγματα;".
Σίγουρα, δεν είναι δυνατόν η συγγραφική πένα ν' αποδώσει με απόλυτο ρεαλισμό την τραγωδία του Μικρασιάτικου και Ποντιακού Ελληνισμού! Είναι μια τραγωδία ντροπής για τον λεγόμενο "πολιτισμένο κόσμο" που στάθηκε βάρβαρα αδιάφορος "να θεάται" ένα από τα μεγαλύτερα ανθρώπινα δράματα του αιώνα, που και μόνον για το λόγο αυτό πρέπει να του αφαιρεθεί ο χαρακτηρισμός "πολιτισμένος", όπως για τον ίδιο λόγο θα πρέπει να γίνει το ίδιο για πολλές άλλες όμοιες σύγχρονες περιπτώσεις. (Από τον πρόλογο της έκδοσης)