«H ποίηση του Γιαμάτο (Iαπωνίας) έχει τη ρίζα της κατευθείαν στην ανθρώπινη καρδιά, από την οποία ξεχύνεται σε χιλιάδες χιλιάδες φύλλα-λέξεις. [...]

Ποίηση! Eκφράζει τη στιγμή εκείνη που βάζεις στα μαλλιά σου το άνθος της κερασιάς ή τότε που ακούς το κελάηδισμα του κούκου ή τότε που συλλέγεις κλωνάρια σφενταμιού ή τότε που αποθαυμάζεις το χιόνι ή τότε που αναπολείς του πετεινού το λάλημα και της χελώνας την αργή πορεία ή τότε που ο νους σου πετάει σε έναν πρίγκιπα ή τότε που εύχεσαι μακροζωία σε κάποιον ή τότε που βλέπεις το άνθος της ταφόπλακας μεσοφθινοπωριάτικα ή τότε που χαίρεσαι τη χλόη στο μεσοκαλόκαιρο ή τότε που είσαι ερωτευμένος με τη γυναίκα σου ή όταν πηγαίνεις στο όρος της Oσάκα ή όταν απαγγέλλεις προσευχές και προσφέρεις χοές. Δηλαδή, εκτός από ποιήματα που έχουν σχέση με την άνοιξη, το καλοκαίρι, το φθινόπωρο και τον χειμώνα, σε τούτη τη συλλογή υπάρχουν ποιήματα παντός είδους· ιδού η ανθολογία που σας παρουσιάζουμε με τον προσήκοντα σεβασμό.

[...] Έχουμε συνθέσει μία εκλεκτή ανθολογία, με συλλογή ποιημάτων που μοιάζουν με κρυστάλλινο νεράκι που ρέει ακατάπαυτα από το βουνό ή με αναρίθμητους κόκκους άμμου παραλίας, δεν αισθανόμαστε πλέον λύπη που ο ποταμός Aσούκα έχει μετατραπεί σε μια υδάτινη κλωστή, αλλά έχουμε την ευτυχία μιας θείας μετάληψης του νου μας, πως τα πετραδάκια θα μετατραπούν σε βράχους».

KI NO TΣOYPAΓIOYKI