«Ο Πέτρος και η Γκαγιανέ κοιτάχτηκαν, κοίταξαν μαζί τις πέρα βουνοκορφές. Καπνός υψωνόταν στον κατα-γάλαζο ουρανό. Χαμογέλασαν. Γλίτωσαν, λυτρώθηκαν όλοι τους. Ο πατέρας του, ο παπα-Ανέστης και ο Σίμος θα οδηγούσαν τον κόσμο τους πέρα στη Ρωσία. Μαζί τους κουβαλούσαν και τον Βασίλη Διγενή. Χαμογελώντας μόνο με τα μάτια αγκαλιάστηκαν, φιλήθηκαν. Κοντά ακούγονταν οι φωνές των Τούρκων. Ακόμα λίγες δρασκελιές και θα πατούσαν το ίσιωμα. Ο Πέτρος σηκώθηκε στο χαράκωμα, έπιασε το χέρι της Γκαγιανέ, έβγαλε την τελευταία χειροβομβίδα από το σελαχλίκ, κοίταξε ακόμα μια φορά με λύπη την Γκαγιανέ. Αυτή κούνησε το κεφάλι. Σφίχτηκε πάνω του, συνεχίζοντας να τον κοιτά με τα γκριζογάλανα μάτια. "Πάντα μαζί . . .και Πέρα από το θάνατο"». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)