Στο βιβλίο του "Ο στοχασμός και η πίστη" ο Βασίλης Βιτσαξής επιχειρεί μια παράλληλη θεώρηση του στοχασμού της αρχαίας Ελλάδας με εκείνον της αρχαίας Ινδίας και των σχετικών θέσεων του Χριστιανισμού γύρω από πέντε κεντρικά θέματα: εκείνα της Αποκάλυψης, της Λύτρωσης, του Χρόνου, της Τριαδικότητας του Θείου και της έννοιας της θεότητας ή του Θεού. Στον πρώτο τόμο ο συγγραφέας αναφέρεται, σε μια πρώτη ενότητα, στην αποκάλυψη της Αλήθειας όπως την ισχυρίστηκαν ή την υπαινίχθηκαν, τόσο οι προσωκρατικοί και οι κλασικοί φιλόσοφοι στην Ελλάδα, όσο και τα αρχαία ινδικά ιερά κείμενα, σε αντιπαράθεση με τη χριστιανική πίστη σε μια θεόδοτη αποκάλυψη. Στη δεύτερη ενότητα, ο συγγραφέας αναφέρεται στη δίψα του ανθρώπου για Λύτρωση, όπως αυτή εκφράστηκε από την αρχαία ελληνική διανόηση και την αρχαία ινδική (ινδουϊκή, βουδιστική και τζαϊνική) στοχαστική και θρησκευτική πρόσβαση, και όπως τη δέχεται το χριστιανικό δόγμα. Με αυτή την προοπτική ερευνάται το πρόσωπο και ο ρόλος του "Σωτήρα", όπου απαντά τέτοια διδαχή, τα δεσμά του ανθρώπου, οι διάφορες έννοιες που δίνονται στη Λύτρωση, οι δρόμοι που προδιαγράφονται για το φτάσιμο σε αυτή και οι τυχόν περιορισμοί της, αντικειμενικοί και υποκειμενικοί. Εξετάζονται ακόμα οι θέσεις, μία προς μία, που πήραν σχετικά τόσο οι διάφοροι αρχαίοι Έλληνες όσοι και οι Ινδοί μύστες και στοχαστές στα πλαίσια των έξι φιλοσοφικών συστημάτων και των τριών θρησκευτικών ρευμάτων που αναπτύχθηκαν στον ασιατικό χώρο: του "Ινδουισμού", του Βουδισμού και του Τζαϊνισμού. Τέλος γίνεται παράλληλη αναφορά στη Σωτηρία που υπόσχεται ο ιερός, και που προσφέρει στον άνθρωπο ο χριστιανικός ευαγγελικός, λόγος. Στην Τρίτη ενότητα, που αφορά στο Χρόνο, εξετάζονται οι απόψεις που εκφράστηκαν από τους αρχαίους Έλληνες και Ινδούς και από τους χριστιανούς στοχαστές γύρω από τη φύση του Χρόνου και του ρόλου του στην πορεία του σύμπαντος και στην ανθρώπινη μοίρα. Οι ελληνικές, οι ινδικές και οι χριστιανικές θέσεις στο προκείμενο αναλύονται και ερευνάται η επίδραση που είχαν και που έχουν στην εξέλιξη των κοινωνιών. Τέλος στην τέταρτη ενότητα, που αφορά στην τριαδικότητα του θείου, διαπιστώνεται το φαινόμενο της τριαδικής, στοχαστικής και θρησκευτικής, πρόσβασης, στη θεότητα η της "Πρώτης Αρχής" τόσο από Έλληνες φιλόσοφους όσο και από τους Ινδούς μύστες και εξετάζεται η μυστηριακή τριαδική υπόσταση του Θεού, όπως προβάλλει στην Παλαιά και όπως βεβαιώνεται στην Καινή Διαθήκη, σε μια παράλληλη θεώρηση με τα λοιπά τριαδικά σχήματα της θεότητας ή της "Ύπατης Αρχής", όπως τα έπλασε ο ανθρώπινος στοχασμός.