Ο εξαίρετος και σοφώτατος ούτος Μοναχός, ο εν οσίοις πατήρ ημών Νικόδημος, όστις υπήρξε κατά την περίοδον της Τουρκοκρατίας υψηλόν υπόδειγμα μοναχικής αγιότητος και κορύφωμα της μορφωτικής συμβολής και της πολυποίκιλου και ευρυτάτης συγγραφικής επιδόσεως του ορθοδόξου μοναχισμού, εγεννήθη εις την νήσον Νάξον των Κυκλάδων τω 1749, ονομαζόμενος κατά κόσμον Νικόλαος Καλλιβούρτσης.
Ως έχων εκ νεαράς ηλικίας την μεγάλην κλίσιν προς τον μοναχικών βίον, παιδευθείς καταλλήλως και υπό οσίων ανδρών, κατέληξεν εις το Άγιον Όρος, εις την Ιεράν Μονήν του Διονυσίου, όπου εκάρη Μοναχός και έλαβε το όνομα Νικόδημος. Εκεί επεδόθη εις την συγγραφήν πάμπολλων θαυμασίων και ψυχωφελεστάτων συγγραμμάτων, ζήσας δε βίον θεάρεστον εξεδήμησεν εις Κύριον την 14ην Ιουλίου 1809.
Η πληθύς των υπ' αυτού συγγραφέντων και εκδοθέντων έργων κατατάσσει τον άνδρα τούτον μεταξύ των πολυγραφωτάτων διδασκάλων της Ορθοδόξου Χριστιανικής θεολογίας και ηθικής, ως και της εκκλησιαστικής υμνολογίας, της αγιολογίας και του κανονικού δικαίου.
Τα πολυπληθή αυτού έργα συνετέλεσαν και συντελούν πάντοτε εις ψυχικήν ωφέλειαν, εις ηθικήν τόνωσιν και μεταρσίωσιν πνευματικήν εις κατάνυξιν προς μίμησιν Χριστού και προς επιστροφήν και μετάνοιαν εις πνευματικήν άσκησιν προς τελειοποίησιν εις πραγματικά πνευματικά γυμνάσματα ώστε να ακολουθήσωμεν τον δρόμον της πνευματικής δράσεως προς άνοδον.