Θεοτοκάρια υπάρχουν μέχρι τούδε εν τη Εκκλησία ημών δύο πλήρη, το εν ποιηθέν, ή μάλλον συναθροισθέν υπό του αειμνήστου Μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός, το δε έτερον υπό του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. Εις αμφότερα αυτά τα Θεοτοκάρια οι κανόνες δεν εποιήθησαν παρά των προρρηθέντων Οσίων ανδρών, αλλά συνελέγησαν παρ' αυτών, ως ούτοι οι ίδιοι μαρτυρούσι περί τούτου.
Και ο μεν Αγάπιος διήλθεν όλους σχεδόν τους ασματικούς κανόνας τους εν τοις Μηναίοις, τη Παρακλητική και αλλαχού, και έλαβεν εξ αυτών τα Θεοτόκια τροπάρια δι' εκάστην ωδήν, και ούτως απετέλεσε του υπ' αυτού Θεοτοκάριον, ο δε Ιερός Νικόδημος έλαβε τους εν τω Θεοτοκαρίω αυτού κανόνας ολοκλήρους, οίτινες τυγχάνουν έργα Ιερών υμνογράφων, διεσκορπισμένοι όντες εις διαφόρους βιβλιοθήκας, και έκαστος εξ αυτών φέρει εν αρχή το όνομα του ποιητού. Έργον του Νικόδημου τυγχάνουν εν αυτοίς τα Καθίσματα μετά την στ' ωδήν, και εν τέλει εκάστου κανόνος τα Προσόμοια. Το Θεοτοκάριον του Νικοδήμου είναι πληρέστερον του Θεοτοκαρίου του Αγαπίου, αμφότερα δε έχουν εκδοθή κατ' επανάληψιν.
Αύτη η παρούσα ημετέρα εργασία, και η αιτία και αφορμή, εξ ης ωρμήθην εις τον αγώνα της συντάξεως του ανά χείρας Θεοτοκαρίου, και χαίρω ιδιαιτέρως, διότι ηξιώθην εγώ ο ελάχιστος εν Μοναχοίς, να προσφέρω εν πλήρες ασματικόν έργον προς την Κυρίαν ημών Θεοτόκον, ως διακαώς προ πολλού επόθουν τούτο. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)