Θα μπορούσε κανείς να αναρωτηθεί "προς τι μια ποιητική ανθολογία", και μάλιστα τοπικού χαρακτήρα, της Ικαρίας, από τη στιγμή που ήδη ο μεγάλος Γερμανός ποιητής Holderlin (Χέλντερλιν) έχει αναρωτηθεί σε παλιότερους καιρούς "Μα τι χρειάζονται οι ποιητές, λοιπόν, σε τέτοιους μικρόψυχους καιρούς;". -Το έχει θέσει και ο Γ. Σεφέρης ως μότο του στο Ημερολόγιο Καταστρώματος Α': "Στο μεταξύ πολλές φορές μου φαίνεται πως είναι καλύτερα να κοιμηθείς παρά να βρίσκεσαι έτσι χωρίς σύντροφο / και να επιμένεις τόσο. Και τι να κάνεις μέσα στην αναμονή και τι να πεις; / Δεν ξέρω. Κι οι ποιητές τι χρειάζουνται σ' ένα μικρόψυχο καιρό;" Ίσα ίσα τότε είναι που χρειάζεται η ποίηση, θα απαντούσαμε. Πρώτα απ' όλα πιστεύουμε ότι η ποίηση αναδεικνύει την ψυχή ενός λαού, εν προκειμένω του Καριώτικου. Πιστεύουμε ακόμη ότι προσεγγίζει τις σκέψεις, τα συναισθήματα, την έκφραση του ενός με του άλλου, φέρνοντας κοντά τους ανθρώπους, κάνοντάς τους αλληλέγγυους.
Δίνει τέλος ανάγλυφα τα ίχνη των παλιότερων αλλά και των νεότερων σε όσους θ' ακολουθήσουν, ανοίγοντας διάλογο μαζί τους με το χρόνο και με τον τόπο.
Γιατί η Ποίηση είναι ένα βαθύτερο κοίταγμα της ζωής, μια έκφραση πιο δυνατή από τις συνήθεις, είναι το κρασί ψυχής και σώματος και μόνο εκείνη -αντίθετα με ό, τι προσπαθεί να μας πει η εποχή μας- πάει τη ζωή ένα βήμα πιο πέρα. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)