Η ζωή του Γεράσιμου Μαρκορά (1826-1911) δεν είναι ιδιαίτερα πλούσια σε αλλαγές και περιπέτειες. Αν εξαιρέσουμε τα τρία έτη των σπουδών του στην Ιταλία (1849-1852) και ένα σύντομο ταξίδι -προς το τέλος της ζωής του- στην Αθήνα, έζησε ως επί το πλείστον στην Κέρκυρα, τόσο όταν αυτή βρισκόταν στο κέντρο ενός εθνικού και πολιτικού αγώνα, όσο και όταν περιήλθε στην κατάσταση μιας επαρχιακής πόλης, χωρίς την παλιά της σημασία. Ή ζωή του, λοιπόν, ως ένα σημείο, μας δίνει και το στίγμα της ποίησης του, όσον άφορα το ύφος, την θεματολογία και την τεχνική. Απόλυτα συνδεδεμένος ό Μαρκοράς με την ποιητική σχολή πού εγκαινίασε ό Διονύσιος Σολωμός (1798-1857), θα συνεχίσει το έργο του Δασκάλου και θα επεκτείνει τους εκφραστικούς του τρόπους σε χώρους πού ό Σολωμός, είτε εξαιτίας της ραθυμίας του είτε εξαιτίας των αναστολών πού του προκαλούσε ή ίδια ή μεγαλοφυία του, δεν έφθασε. [...] (Από την έκδοση)